SALA POŚWIĘCONA TKACTWU

        Znajdują się tu dwa warsztaty tkackie (duży i mały) oraz liczne narzędzia do obróbki lnu: międlice, cierlice, grzebienie, szczotki – tzw. żelazki,  kołowrotki itp.

         Zanim z lnu uszyto odzież, prześcieradła, worki, trzeba było wykonać wiele czynności:

1.     Sianie lnu (od połowy kwietnia do połowy maja).

2.     Staranne pielenie, wyrywanie chwastów.

3.     Wyrywanie dojrzałego lnu ( od końca lipca do połowy sierpnia) i wiązanie go w małe snopki.

4.     Suszenie snopków zestawionych w kogutki.

5.     Obijanie nasion – siemienia przeznaczonego na olej tłuczkiem lub kijanką (produktem ubocznym był tzw. makuch – pasza dla zwierząt).

6.     Moczenie lnianej słomy w rzece lub w torfiankach (1 – 2 tygodnie).

7.     Suszenie słomy rozpostartej na rżyskach, na łące itp. ( pod wpływem rosy i słońca ulegały zniszczeniu substancje spajające włókno z drewnem).

8.     Międlenie lnu na tzw. międlicy – usuwanie paździerzy.

9.     Suszenie włókna lnianego w piecu chlebowym.

10. Pocieranie lnu na cierlicy – usuwanie resztek paździerzy.

11. Czesanie lnu za pomocą specjalnych szczotek zw. żelazkami ( usuwanie resztek paździerzy, oddzielanie szlachetnego włókna od tzw. kłaków).

12. Przędzenie lnu na kołowrotku – otrzymanie nici.

13. Motanie nici ze szpulek na talki.

14. Pranie i wybielanie w potaczce za pomocą  bielidła inaczej ługu czyli popiołu z drzew liściastych.

15. Dokładne płukanie, najczęściej w rzece, z użyciem kijanki.

16. Zwijanie wysuszonych nici na kłębki na tzw. wijadle.

17. Snucie na snowadle – uzyskanie osnowy.

18. Nawijanie osnowy rytkami na wałek warsztatu tkackiego.

19. Nawłóczenie w tzw. nicielnice (micielnice) i w płochę.

20. Tkanie płótna za pomocą czółenek „czołnika”, w którym znajdowała się cewka (cywka) z nawiniętą nicią czyli wątkiem.

        

         To pomieszczenie ozdobione jest kilimami i różnobarwnymi pająkami – z bibuły, z piór, z płótna.